Hislerime Odaklanıyorum...

Aslında tam da şu an bir yarışma formunu kontrol ediyor olmam gerekiyor ancak işe odaklanamıyorum ve açıyorum bilgisayarımı başlıyorum yazmaya...Viyana'ya geleli tam 1 ay oldu... Döndüğümde nasıl bir insan olacağım acaba? Bende neler değişecek...Aklımdaki ilk sorular bunlar ama bunlarla boğuşmadan önce yaptıklarımı yazmak istiyorum. Hafta başında Salzburg'taydım çünkü şirketim opera festivaline sponsordu. Süperdi. Avusturyalıların bize niş gelen alanlara tutkuları muhteşem. Çoluk çocuk herkes sokaklarda ilgiyle opera etkinliklerini kovalıyordu. Birgün benim ülkem de sanata bu önemi verecek mi diye imrenerek baktım. Halkın opera sanatçılarına davranışları beni şok etti. Bizde popstar kavramı neyse onlarda da durum o. Küçücük bir aryayı seslendiren kişi bile alkışlarla karşılanıyor ve sokakta tanınıyor. Bunun dışında iş anlamında ne yapıyorsam heryerde aynı olduğunu söylemeliyim. Sadece kültürel farklılıklar hayatımızı kolaylaştıran yada zorlaştıran. Aman kültürünüzdeki iyi yönlere odaklanın! bırakın abukluklar sizden uzak olsunlar:)Türklerin çalışma stilleri ile Avusturyalılarınkini kıyaslayıp bu yönde de bir yorumum olacak! iyiyiz! Harbiden iyyiz arkadaşlar:) kendimizi harcamayalım...güzel şeyler yapabiliriz:)Durum bu. Ben Pazar günü gittim ve Salı akşamı da Viyana'ya geri döndüm. Pazar günü şehri gezdim ve Opera Yarışması'ndan arkadaşım Umut Kosman ile buluştum. Pazartesi ve Salı ise çalışmakla geçti zaten. Görev aldığım etkinliğin sonunda deli yağmurun altında kendimi yemek yemek için biryerlere atmaya çalışırken kafamı çevirmemle çok tanıdık bir yüz ile karşı karşıya geldim, iyi de Türkiye'den Viyana'ya, Viyana'dan Salzburg'a gelip tanıdık kimi bulabilirdim:))) Peter Spuhler'i tabii. Opera yarışmamızın çok saygıdeğer jüri üyesi karşımdaydı. Ben yorgun o yorgun olunca ancak merhaba diyerek birbirimizden ayrıldık ancak gece odama girdiğimde hadi yarın buluşalım diyen şahane bir mesaj aldım:) Salzburg'tan ayrılmadan önce eşi ve kendisiyle buluşma fırsatını yakaladım...Hayattan bahsettik, sanattan ve aşktan...tabii benden ziyade onlarınkine odaklı bir hikayeydi aşk durumu. Ama kendimi süper hissettim. Tam da umutların bittiği bir an vardır ve siz kendinizi gördüğünüz en mükemmel örneğin akışına bırakır ve etkisinden bir süre kurtulamazsınız ya...öyle bir moddaydım işte Bunun dışında Aslı- İriz-Nihal üçlüsünden süper bir hediye geldi bana:) - bir adet kahve makinası ve kahve fincanı. Kendimi acaip tuhaf hissettim. Gurbette hissi ilk kez tam da bu jest ile içime oturdu. Ne yaptığını merak ettiğim insanlar var, gururumdan sormadığım...küs olduğum, kırgın olduğum, farklı olduğumuzu düşündüğüm, bana oyun oynayan- benim oyun oynadığım...keşke hepsini temize çeksek noktasına geldim şu an. Belki 30 yaş olgunluğu belki başka bir şehirde olma hissinin verdiği bir duygudur...Kim bilir... Tek bildiğim bana gelen paketi 4 gözle bekledim...çünkü o paket içinde barındırdığı herşeyin yanında sevgi getiriyor- saygı getiriyor- dostluk getiriyor bana. Bazen bir arkadaşlığın büyük hasar aldığını düşündüğünüz zamanlar olur- bir daha normale dönemez dersiniz- ya bunu da mı gördüm dersiniz...sonra karşı karşıya gelir birbirinize Allah cezanı vermesin dersiniz. Git, bir daha konuşmuyorum senle dersiniz...Sonra aradan kısacık bir zaman geçer o insanın yokluğu kalbinizi ağrıtır...olsaydı bunu da anlatırdım dersiniz...Aman işte öyle dersiniz...Aslı öyle bir insandır işte:) Varlığı baş ağrıtır:))) yokluğu kalp ağrıtır:))) bence eşi Barış bu satırları okusaydı bana tam anlamıyla hak verirdi:))) kendimi çok takdir ettim. İriz sanırım hayatım boyunca tanıdığım en iyi insanlar kategorisinde başı çeker- zaten sayıları da 3ü geçmez:) Nihal minicik bir kız! Ama o pıtırcık haline bakmadan bir de anne oluyor şimdi:) Neyse detaya girmiyim ama şöyle tamamlıyım bu bölümü- Çok sevdiğim meslektaşlarım var:) Almanca kursuna başladım. 1 ayda devrialem modunda gelenler, gidenler, Slovakya- Macaristan gezileri, Salzburg seyahati derken seyyah modunda takılıyorum...iyiyim- iyileşiyorum:PPP Elimdeki uzun Viyana listesine her hafta bir check atmaya çalışıyorum. Durumlar böyle!